دوست خدا

در حدیثى که مرحوم علامه طباطبائى در تفسیر این آیه آورده چنین مى‏خوانیم:

مؤمن به هنگام مرگ وحشت دارد، ولى مأمور قبض روح به او دلدارى داده و مى‏گوید: چرا مى‏ترسى؟! من از پدر به تو مهربان‏ترم، چشمانت را باز کن. در این هنگام مؤمن چشم خود را باز مى‏کند و قیافه‏هاى ملکوتى رسول‏خدا صلى الله علیه و آله و ائمّه اطهار علیهم السلام را مى‏بیند و سپس از طرف خداوند ندایى مى‏رسد که اى روح آرام! (روحى که با یاد خدا آرام بودى روحى که با انتخاب رهبرى معصوم دلگرم بودى و حوادث تلخ و شیرین مسیر تو را کج نکرد و قلب تو را به وحشت نیانداخت) به سوى پروردگارت برگرد و در مدار بندگان مخصوص من قرار گیر و داخل بهشت خودم شو.

3- «انّ الّذینَ قَالوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمّ اسْتَقامُوا تَتَنَزّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَة الَّاتَخافُوا وَ لاتَحزَنوا وَابشِروا بِالجَنّةِ الّتِى تُوعَدونَ»

«خوف» ترس از خطرات احتمالى آینده است و «حزن» ترس از گذشته تاریک است. « تفسیر المیزان، ج 17، ص 415

در حدیثى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که این نزول فرشتگان و بشارت‏ها، به هنگام مرگ است

4- «الّذینَ تَتَوفّاهُمُ المَلائِکَةُ طَیّبینَ یَقُولونَ سَلامٌ عَلَیکُم ادخُلوا الجَنَّةَ بِما کُنتُم تَعمَلون»

5- «ألا انّ اولیاءَ اللّهِ لا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنُونَ ألّذینَ آمَنوا وَکانُوا یَتَّقُون لَهُمُ البُشرى‏ فِى الحَیاةِ الدّنیا وَ فِى الآخِرَةِ ...».

امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: بشارت در این آیه، همان بشارتى است که در لحظه مرگ از زبان اولیاى خدا مى‏شنود. 

برگرفته شده از menbar1.blog.ir